تاریکی

نوری می آیدروشنگرتا روزهایی را که دسیسه هابه تاریکی اندودندشستشو دهدنوری می آیدتا آسمان مرا وسعت بخشدو چراغ های یقین رابر کرانه هایش بیاویزد .نوری می آیدتا دیوها رادر مغاره های غرورمبه بند کشدو آوازه ی شادمانی ام رابلند دارد .از کهکشانی موهومفریباچون آواز خوشایندچون رویا دلنشینچون شودمانی دلپذیرو چون بشارت نوازشگرنوری از اعماق آشناییدر میان دستان سروشی خردمندتا آگاهی ام را بارور کندو ستونهای شعرم رااستحکام بخشد.تا هنگامی که می وزی و لرزه بر بنیاد خردها می افکنیپایدار بمانمو سرودت رابر بلندترین مناره های جنونفریاد بزنم !تنهای تشانیhttps://t.me/tanhatashani1357 تاریکی...

دسته ای شعربه هم بافته امچون گیسوانتو پیچیده ام در پرنیان پنداربا خیالی به شیرینی لبانتو گامهایی به چابکی نگاهتبه سوی تو می آیمباز کن آغوشت راو بگذار خنده از لبانت بجوشدو برق در چشمانتتاریکی های مرا روشن کندو رخنه کند در دالان های خیالمخسته امچونان خبری سرشار از اندوهلب بگشاتا در زلالی حرفهایتخیالم را شستشو دهم من باغی اندوهگینمبهار را به من عرضه کنپیام آور شادمانی باشباران را بر من ببارتا نسیم سخاوتت سبزم بداردقدری آب به من بنوشانکه فرسوده ی سرابمدر برهوت هایی کهکلام روشنی نداشتندو صدایشان سرشار بوداز حقارت و تحقیرقدری برایم سخن بگوهنوز باور دارمبه رسالت پرندگانی کهبرای آوردن بارانسر از پا نمی شناسند .تنهای تشانی تاریکی...